ΤΟΥΡΚΙΑ - ΤΣΕΧΙΑ

Ανάλυση: Το... έργο το είχα δει για τους Τούρκους και το είχα επισημάνει αρκετές φορές στις αναλύσεις των ομάδων και των αγώνων. Χτύπησαν το ματς με τις ΗΠΑ αλλά κατάφεραν (γιατί περί απίστευτου κατορθώματος πρόκειται) να το χάσουν τρεις φορές! Μία στην κανονική διάρκεια με το φάουλ του Οσμάν σε νεκρό χρόνο και άλλες... δύο στην παράταση όταν είχαν 0/4 βολές σερί 12'' πριν από το τέλος μετά από αντιαθλητικό. Βρίσκονταν στο +1 και έκαναν φάουλ στα 2’’, με τον Μίντλετον να γράφει με δύο βολές το τελικό 93-92. Η υπερηφάνεια τους έχει πληγωθεί ενώ σπατάλησαν πολλές δυνάμεις, σωματικά και πνευματικά, για να κερδίσουν ένα ματς που το έχασαν μέσα από τα χέρια τους. Το πλήγμα, ψυχολογικά, τεράστιο. Τουλάχιστον επέστρεψε στη δράση ο Ουίλμπεκιν.

Ανάλυση: Η Τσεχία, την ώρα που η Τουρκία τα έδινε όλα για το... τίποτα, όπως αποδείχθηκε τελικά, έκανε συντήρηση δυνάμεων εναντίον της Ιαπωνίας. Έπαιξε όσο χρειαζόταν για να πάρει τη νίκη με 89-76 και πλέον στον αγώνα με τους Τούρκους, όπως ήταν αναμενόμενο εξ αρχής, θα παίξει την πρόκριση. Οι Τσέχοι διαχειρίστηκαν άριστα όσα τους έδωσε έως τώρα το πρόγραμμα και πάνε με όλες τους τις δυνάμεις στον τελικό σε αντίθεση με τους πολλαπλά πληγωμένους πνευματικά και σωματικά Τούρκους. Ο Γκίνζμπεργκ το ξέρει αυτό και θα πατήσει επάνω του. Η Τουρκία έχει περισσότερο ταλέντο και εμπειρία αλλά πιο μικρό βάθος, η Τσεχία είναι το αουτσάιντερ και της αρέσει αυτός ο «χαρακτηρισμός».