Μεγιστάνας κατηγορεί στοιχηματική ότι δεν τον προστάτευσε από τον εθισμό του στο στοίχημα!

Ο Άγγλος δισεκατομμυριούχος Σκοτ Ο' Μπράιεν μήνυσε τη στοιχηματική εταιρία Star Sports, επειδή η τελευταία δεν έλεγξε την παικτική του δραστηριότητα.

Σύμφωνα με τη «Racing Post» ο μεγιστάνας ισχυρίζεται ότι στο διάστημα μεταξύ Σεπτεμβρίου 2018 και Μαρτίου 2019, «έπεσε» σε στοιχηματικό «άμοκ» ποντάροντας 100 χιλιάδες λίρες, μέσω του συγκεκριμένου παρόχου, με τον ίδιο να ισχυρίζεται ότι ξόδεψε πολύ περισσότερα από αυτό το ποσό.

Η ιστορία του Ο' Μπράιεν με τον τζόγο πάει αρκετά πίσω, με τον επιχειρηματία να έχει δεχθεί θεραπεία για τον εθισμό του. Μάλιστα, το ανεξέλεγκτο παιχνίδι έθεσε σε κίνδυνο τη ζωή του, καθώς αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει!

Αυτός, σύμφωνα με την κατάθεσή του στις δικαστικές αρχές, επανήλθε εντονότερα το 2012, όταν και πούλησε την εταιρεία ανακύκλωσης χαρτιού, στην οποία ήταν ιδιοκτήτης έναντι 9 εκ. λιρών. Η ασυγκράτητη ορμή του προς τα τυχερά παίγνια τον ώθησε να κάνει τζίρο μεγαλύτερο από 400 χιλιάδες λίρες σε κατάστημα της Star Sports στο Λονδίνο, αλλά και σε τερματικά μηχανήματα στοιχήματος της ίδιας εταιρείας.

Σε κάθε περίπτωση, πλέον, διεκδικεί αποζημίωση με την αιτιολογία, ότι η στοιχηματική δεν τον προστάτευσε, ως όφειλε, σύμφωνα με την πολιτική κοινωνικής υπευθυνότητάς της. Οι κατηγορίες φτάνουν μέχρι και τους υπαλλήλους του συγκεκριμένου καταστήματος που παίχτηκαν τα ποσά, με τον Ο' Μπράιεν να αναφέρει ότι γνώριζαν για τον εθισμό του, σε αντίθεση με άλλους παρόχους που του είχαν εφαρμόσει περιορισμούς.

Στην «αντεπίθεση» πέρασαν οι δικηγόροι της Star Sports απορρίπτοντας τόσο τον ισχυρισμό για γνώση των υπαλλήλων σχετικά με τον εθισμό του δισεκκατομμυριούχου, όσο και για τον αν τελικά αυτός υπήρχε ή αποτελεί μια δικαιολογία για να αποκομίσει κέρδος από τη στοιχηματική. Στήριξαν μάλιστα, την επιχειρηματολογία τους στις αραιές επισκέψεις του στο κατάστημα της εταιρείας, αλλά και στο ότι ήταν τελικά περισσότερο κερδισμένος από ό,τι χαμένος από τα πονταρίσματά του.

Η υπόθεση αναμένεται να απασχολήσει για μερικές εβδομάδες ακόμα τα βρετανικά δικαστήρια, με την αλήθεια, για το αν ένας ενήλικας πρέπει να αναλαμβάνει τις ευθύνες των πράξεών του ή αν μια επιχείρηση πρέπει να παίζει τον ρόλο του «κηδεμόνα», να βρίσκεται κάπου στη μέση.