Ξεκληρίστηκε η Σαπεκοένσε, νεκρός και ο πορτιέρο Ντανίλο

Η πιο μελανή σελίδα στην ιστορία του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου γράφτηκε τα ξημερώματα της Τρίτης, όταν το αεροπλάνο που μετέφερε την αποστολή της Σαπεκοένσε στη Κολομβία για να αντιμετωπίσει την Ατλέτικο Νασιονάλ στον πρώτο τελικού του Κόπα Σουνταμερικάνα, συνετρίβη. Ο τραγικός απολογισμός των θυμάτων ανήλθε στους 76, από τους συνολικά 81 επιβαίνοντες του μοιραίου αεροσκάφους.

Σχεδόν ολόκληρη η ομάδα της Σαπεκοένσε ξεκληρίστηκε, καθώς μόλις τρεις παίκτες της κατάφεραν να επιβιώσουν. Ήταν τέσσερις, αλλά ο πορτιέρο Ντανίλο, ο οποίος έστειλε ουσιαστικά τη Σαπεκοένσε στον μεγάλο τελικό με την απόκρουση στις καθυστερήσεις του ματς με τη Σαν Λορένζο, δεν τα κατάφερε στο νοσοκομείο και υπέκυψε στα τραύματα του. Ο τελευταίος χρονικά επιζών που εντοπίστηκε, ήταν ο στόπερ Νέτο, τον οποίο η αρχική ανακοίνωση της αστυνομίας της Κολομβίας τον ήθελε και αυτόν νεκρό, αλλά τα σωστικά συνεργεία τον εντόπισαν ζωντανό. Βρίσκεται στην εντατική με σοβαρό τραύμα στο κεφάλι και οι γιατροί κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες να τον κρατήσουν στη ζωή.

Στο άκουσμα της είδησης για τη συντριβή του αεροσκάφους, ο ποδοσφαιρικός και όχι μόνο, πλανήτης «πάγωσε». Οι προσευχές όλου του κόσμου ήταν με τη Σαπεκοένσε, αλλά η συντριβή ήταν σφοδρή και ο θάνατος πολλών ακαριαίος. Η Σαπεκοένσε όπως την ξέραμε δεν υπάρχει πια. Η ομάδα που έκανε όλη τη Λατινική Αμερική να... παραμιλάει με τα φετινά της κατορθώματα, «πέταξε« για το αιώνιο ταξίδι. Ήταν έτοιμη να γράψει την πιο λαμπρή σελίδα της ιστορίας της, αλλά η μοίρα είχε άλλα σχέδια για αυτή. Αντί για «χρυσά γράμματα», πλέον τις τελευταίες ώρες γράφονται τα πιο... μαύρα γράμματα στην ιστορία της «Σαπέκο», αλλά και του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου, τα οποία θα μείνουν ανεξίτηλα γραμμένα στις μνήμες όλων των φιλάθλων.

Όλο αυτόν τον καιρό, ο υπογραφών του κειμένου, καλύπτει το ρεπορτάζ των δύο πρώτων κατηγοριών του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου. Η καθημερινή ενασχόληση με το ρεπορτάζ σε φέρνει έστω και νοερά πιο κοντά με τις ομάδες και ο κόμπος στο στομάχι δεν λέει να φύγει από τη στιγμή που μαθεύτηκαν τα νέα, λες και ήταν η ομάδα που υποστήριζες από μικρός. Αυτή όπως και πολλές άλλες ομάδες, τις νιώθεις «δικές« σου. Βράδια ατέλειωτα για χάρη του ρεπορτάζ πίσω από μια οθόνη, να βλέπεις μπάλα στην άλλη άκρη του πλανήτη. Αυτό αναμενόταν να γίνει και το βράδυ της Τετάρτης, για τον πρώτο τελικό του Σουνταμερικάνα, αλλά η μοίρα δεν το είχε σχεδιάσει έτσι.

Όταν η ώρα περνάει από μεσάνυχτα και ξεκινούν τα παιχνίδια στη Λατινική Αμερική, αυτές τις «περίεργες» ώρες, η σκέψη θα βρίσκεται και στους αδικοχαμένους παίκτες της «βέρντε» που έκαναν συντροφιά πολλά βράδια στους λάτρεις του λάτιν ποδοσφαίρου... ForçaChape!

Αντώνης Κόκκινος (facebook), (twitter)